چای گیاهی پیچیده و دارای تنوع شیمیایی است. تعداد کل ترکیبات موجود در ترکیب آن، جدا شده در آغاز قرن بیست و یکم، حدود 300 است، برخی از آنها هنوز شناسایی نشده اند، و نقش بیوشیمیایی برخی تنها به صورت کلی تعریف شده است.
باید در نظر داشت که ترکیب شیمیایی برگ سبز تازه چیده شده و چای خشک به دست آمده از این برگ یکسان نیست. چای محمود یک کیلویی خشک دارای ترکیب شیمیایی پیچیده تری است که در طی فرآوری آن تشکیل می شود.
علاقه مدرن به ترکیب شیمیایی چای به این دلیل است که بسیاری از مواد موجود در چای فعالیت بیولوژیکی دارند و می توان از آنها برای جلوگیری از بیماری های مختلف استفاده کرد. سه گروه اصلی از مواد شیمیایی گیاهی در برگ چای وجود دارد: آلکالوئیدهای گروه پورین، فلاونوئیدها و تانن ها.
آلکالوئیدها ترکیبات هتروسیکلیک حاوی نیتروژن با فعالیت عملکردی بالا هستند که شامل سه ترکیب اصلی کافئین، تئوبرومین و تئوفیلین هستند. چای کافئین بیشتری نسبت به قهوه دارد، اما اثر آن ملایم تر است.
این به این دلیل است که کافئین موجود در چای به تانن متصل است و تئین یا تانات کافئین را تشکیل می دهد. این چای به چای تلخ می‌دهد و بر بدن اثر مقوی دارد، عملکرد ذهنی را بهبود می‌بخشد، فعالیت را افزایش می‌دهد، سیستم‌های قلبی عروقی و عصبی مرکزی را تحریک می‌کند.
انواع مختلف چای دارای درصدهای متفاوتی از کافئین هستند، به طور متوسط از 1 تا 4٪؛ چای های قوی حاوی حداکثر 5٪ کافئین . کافئین که با تانن همراه است، سریعتر از یک آلکالوئید خالص از بدن دفع می شود که خطر مسمومیت با کافئین را با مصرف مکرر چای از بین می برد.
در انواع نخبگان چای بیشتر است، در سبز – کمتر. با این حال، شواهدی وجود دارد که تئین که در طول رشد و نمو گیاهان در برگ‌های چای تشکیل می‌شود، در مقادیر زیادی در انواع باکیفیت چای سبز جوان موجود است [2]. با این حال، شواهدی وجود دارد که کافئین قدرت چای را تعیین نمی کند.
به عنوان مثال، چای سیلان به طور قابل توجهی کافئین کمتری نسبت به چای های چینی کم تر دارد. علاوه بر چای، چای در مقادیر کم، تقریباً 0.5 درصد از جرم برگ های خشک چای، حاوی آلکالوئیدهای دیگری نیز می باشد: تئوبرومین و تئوفیلین که دارای اثرات گشادکننده عروق و ادرارآور هستند.
دیدگاه شما با موفقیت ثبت شد.