کفش ایمنی شرکت نفت از تصادف یا ایمنی کفش‌هایی با ساختار خاصی هستند که آنها را برای کار در مکان‌هایی که احتمال آسیب دیدگی پا بسیار زیاد است (مانند کارگاه‌ها، کارخانه‌ها و انبارها) مناسب می‌سازد.
ارزیابی کفش ایمنی می تواند در رابطه با گواهینامه های مختلف انجام شود که الزامات اصلی استانداردهای EN345 را برآورده می کند که اساساً نیاز به کلاهک پنجه فولادی دارند.
کفش های ایمنی چگونه طبقه بندی می شوند؟
کفش های ایمنی تجهیزات محافظ شخصی (PPE) هستند که باید الزامات مندرج در دستورالعمل اروپایی EEC 89/686 را برای به دست آوردن نشان انطباق CE برآورده کنند.
استاندارد EN ISO 20345:2011 کفش های ایمنی را با حرف “S” طبقه بندی می کند که با عبارت Safety مطابقت دارد و آنها را به عنوان نوعی “کفش با ویژگی های طراحی شده برای محافظت از پوشنده در برابر صدمات ناشی از تصادفات در زمینه” تعریف می کند.
کاری که کفش‌ها برای آن طراحی شده‌اند، دارای کلاهک‌هایی هستند که برای محافظت در برابر ضربه هنگام آزمایش در سطح انرژی 200J طراحی شده‌اند.
علاوه بر مقاومت نوک، حداقل الزامات مورد نیاز برای طبقه بندی عبارتند از:
مقاومت در برابر روغن ها و هیدروکربن ها (نماد fo)؛
جذب انرژی در ناحیه پاشنه پا (کد E)؛
وجود کفی آنتی استاتیک (با حروف اول A)؛
وجود کفی ضد سوراخ (با حروف اول P)؛
ضد آب پویا (با حروف اول WRU)؛
مقاومت در برابر لغزش (با حروف اول SR).
در اینجا قانون سه دسته مختلف مقاومت در برابر لغزش را تعیین می کند، یعنی SRA (مقاومت در برابر لغزش با کف سرامیکی با آب و مواد شوینده)، SRB (مقاومت در برابر لغزش با کف فولادی و گلیسیرین) و SRC (مقاومت در برابر لغزش در هر دو موقعیت قبلی).
حتی رنگ‌ها هم معنای کاربردی دارند، به همین دلیل است که مثلاً آجرکاران و نجاران از رنگ‌های روشن‌تر و خنثی‌تر مانند بژ استفاده می‌کنند، زیرا می‌توانند گرد و غبار را بپوشانند.
در حالی که کارگران در کارگاه های مکانیکی یا رانندگان کامیون از کفش های ایمنی تیره، اغلب مشکی، برای پنهان کردن خاک استفاده می کنند.
دیدگاه شما با موفقیت ثبت شد.